مدرسه سرمايه گذاري و مشارکت داود ندیم
سومین مجمع شهرداران آسیایی در آذر سال نود و یک در شهر بانکوک پایتخت تایلند برگزار شد و این حقیر به عنوان کارمند کوچک شهرداری تبریز به همراه دو نفر دیگر از مسئولان شهرداری به نمایندگی از شهرداری تبریز که یکی از اعضای فعال این مجمع میباشد در آن شرکت نمودیم.
آنچه که بمناسبت روز قدس میخواهم عرض کنم مربوط میشود به گفتگوی دوستانه ام با شهرداران بعلبک (لبنان) – غزه – قدس شریف – رام الله – در حاشیه این مجمع میباشد.
اجلاس با شکوهی بود و نزدیک به یکصد شهر آسیایی از توکیو تا استانبول حضور داشتند در داخل سالن اجلاس ، کنجکاوانه عناوین میزها را نگاه میکردم . در قسمتی از سالن ، عناوین آشنایی را یافتم ( غزه – بعلبک – قدس – رام الله ) وقتی اتیکت روی میزهایشان را خواندم و جمع صمیمی شان را دیدم احساس کردم که از جنس خود ما هستند و بی اختیار به سویشان رفته و سر حرف را باز کردم و وقتی آنها فهمیدند که من ایرانی و تبریزی هستم با روی گشاده پذیرایم شدند و در حاشیه اجلاس با هم ” ندیم ” و هم صحبت شدیم ، بصورت شکسته و بسته قسمتی عربی ، قسمتی انگلیسی و قسمتی فارسی و حتی آذری ، منظورمان را بهم میرساندیم البته مترجمانی از تایلند و ایران نیز در صورت نیاز به وفور بودند.
در دوران کودکی ام وقتی ظلم و ستم و جنایات صهیونیست ها را بر کودکان مظلوم فلسطینی از رسانه ها دیده و میشنیدم با خود میگفتم که چرا کسی به دادشان نمیرسد و چرا کمکشان نمیکنند ؟ اکنون که به پایان دوران میانسالی و آغاز دوران پیری ام میرسم باز ازخود میپرسم که چرا کسی به داد آنها نمیرسد؟
آنها از وضعیت شهرهای خودشان میگویند، اشتیاق عجیبی برای توسعه و آباد کردن شهرهایشان دارند گرچه همیشه در زیر آتش مستقیم صهیونیست ها هستند و هر از چند گاهی و به بهانه های مختلف مورد حملات هوایی و موشکی و زمینی قرار میگیرند و حمام خون کودکان و زنان و سالخوردگان و جوانان به راه می افتد اما مردم این شهرها هیچ گاه از تلاش برای ساختن مجدد شهرهایشان دست بر نمیدارند.
از روحیه مردم پرسیدم و شهردار غزه چنین گفت:
در یکی از بمباران ها ی غزه ، دو کودک خانواده به شدت مجروح شده و بزرگانشان هم به شهادت رسیده بودند ، کودک بزرگترکه غرق در خون و خونریزی بود با رمق های آخرش به پزشکان اجازه نمیداد که مداوایش کنند و میگفت اول برادرم را مداوا کنید چون او نیازش به مداوا از من بیشتر است.
با شنیدن این خاطره یاد خاطراتی از مقاومت مردم قهرمان تبریز در اوج بمباران ها و موشک باران ها افتادم : برای تشییع و خاکسپاری شهدای بمباران هوایی تبریز به گلزار شهدا ( وادی رحمت ) رفته بودم ، یک دختر هشت ساله که شب گذشته به شهادت رسیده بود توسط پدرش در قبر گذاشته میشد اطرافیان گفتند که چادرش پاره شده اجازه بده باز کنیم و کفن یا چادر شب دیگری بیاریم پدرش حرفی زد که دل همه را سوزاند گفت : قبل از بمباران وقتی صدای آژیر حمله شنیده شد ، دخترم رفت و سریع جورابهایش را پوشید و چادر کودکانه اش را به سرش کرد و پیچید به دور کمرش ، گفتم دخترم چرا این کار را میکنی ما که قرار نیست جایی بریم همین جا در خانه ایم.
دختر هشت ساله اش گفته بود : بابا اگه بمب افتاد و من شهید شدم نمیخام مردم مرا با لباس خانه ببینند میخواهم حجابم محفوظ باشد.
بشارت باد بر این مردمان که فتح و ظفر نزدیک است.
از شهرداران مذکور خواستم که اگر مایل باشند یک بند در بیانیه مجمع بیاوریم راجع به کمک های انسان دوستانه به مردم غزه و شهرهای اطرافش ، اما آنها به شدت با آن مخالفت کردند و گفتند :
گرچه بیش از هفتاد درصد ساکنین شهرهای ما زیر خط فقر بوده و زندگی واقعا اسف باری از نظر وضعیت مادی و معیشتی دارند اما هیچگاه چشم یاری مادی به هیچ کسی نداشته و ندارند و با دستمزد های پایین و درآمد های بسیار ناچیز خودشان ، با غیرت وشرف و بزرگواری زندگی میکنند.
و یادم افتاد که مردمان ایران زمین هم سالهای سخت معیشتی را پشت سر گذاشته اند و آن بیوه زنی که دار و ندارش فقط و فقط چند تخم مرغ بود ، آن را هم برای رزمندگان میفرستاد.
از ایران پرسیدم و اینکه ایران را چگونه میبینید گفتند:
بزرگترین نعمت الهی در کشور شماست وآن نعمت ولایت فقیه میباشد.
به عقیده ی آنها اگر رهبری ولی فقیه در ایران نبود هیچگاه جمهوری اسلامی به توسعه و پیشرفت نمیرسید و قطعا در همان سالهای ابتدایی بعد از انقلاب دچار زوال میگشت.
من برای اینکه خودی نشان دهم خواستم از پیشرفت های ایران در عرصه های علمی ، فنآوریهای تکنولوژیکی ، پیشرفت های نظامی و … سخن برانم اما آنها از خود من اطلاعاتشان تکمیل تر بود و گفتند که هر پیشرفتی که در ایران صورت میگیرد حتی برنده شدن تیمهای ورزشی ایران در رقابتهای جهانی موجب غرور و شادی مردم فلسطین میگردد و بر عکس هر مشکلی هم اعم از داخلی و خارجی در ایران بوجود میآید موجب دل آزردگی ما میشود.
متاسفانه تبلیغات صهیونیست ها که ارباب رسانه های بین المللی هستند بگونه ای بوده که بتوانند در دراز مدت ، ملت ها را از ملت فلسطین دور نمایند مثلا در کشور عربستان در بین مردمانش تبلیغ نموده اند که دولت عربستان پولهای هنگفتی از بودجه دولت را به همراه کلی آذوقه از سهمیه مردم عربستان و سلاح های پیشرفته به مردم غزه میفرستد .
صهیونیست ها بدین حیلت میخواهند مردم عرب را از مردم غزه دل چرکین نماید. در ایران نیز چنین تزی را پیش گرفتند و در رسانه ها با هدف قرار دادن عامه مردم ایران چنین تبلیغ مینمایند که (( دولت ایران همه ماهه مبالغ هنگفتی پول و آذوقه و سلاح در اختیار فلسطینیان قرار میدهد )) . صهیونیست ها میخواهند موجبات حسادت ورزی ملت ایران علیه مردم غزه را فراهم آورد . مثال این حیلت به مثال یکی از حکومتهای خودکامه ایران میماند که میخواست چهره و محبوبیت یکی از آیت اله ها را در نزد مرد خراب نماید فلذا در اوج تنگدستی مردم ، چند گاری را پر از آذوقه میکردند و گاری ها را در شهر میگرداندند و سراغ منزل آن آیت اله را میگرفتند تا مردم خیال کنند که در این اوج تنگدستی ، آیت اله دارد چنین آذوقه هایی میل میکند.اینان دسیسه های مدل انگلیسی هستند که مردم ما صدها سال پیش آزمون خطا نموده اند.
اما واقعیت امر دیگریست. رژیم صهیونیستی چنان نوار غزه و کل فلسطینیان را تحت کنترل شدید خود قرار داده است که اگر حتی یک عدد نان لواش را بخواهند از خارج به مردم فلسطین برسانند حتما باید ازمیان دستهای اشغالگران عبور دهند.
بهتر است بدانیم که :
همه ی ورودیها و خروجیهای اراضی اشغالی و نوار غزه اعم از دریایی و زمینی و هوایی از ابتدا تاکنون در حریم امنیتی و حفاظتی صهیونیست ها میباشد و حتی یک ملخ هم نمیتواند از آن بدون نظر آنها عبور داده شود چه برسد به کامیون پر از آذوقه یا سلاح.
کنترل برق ، کلا در اختیار اشغالگران هست و هر وقت اراده مینماید برق شهرهای فلسطینیان را قطع مینماید.
کنترل اینترنت ، ایمیل ، تلفن ، اس ام اس ، موبایل و … کلا در تحت اراده ی اشغالگران است.
سیستم های بسیار پیشرفته ی راداری ، کل منطقه را تحت پوشش شبانه روزی دارندتا تمام تحرکات را ثبت و ضبط نمایند.
سیستمهای بانکی نوار غزه کلا در ید قدرت و کنترل صهیونیست هاست و تمام ارتباطات مالی و پولی ، رد یابی شده و سپس اجازه ورود یا خروج داده میشود.
به بیان دیگر ، مردم فلسطین و ساکنین شهرهایی نظیر رام الله – قدس شریف – غزه و … در داخل زندان شیشه ای هستند که همواره در کنترل و نظارت اشغالگران هستند و باید احسنت گفت به جوانان نوار غزه که در این فضای فوق العاده امنیتی میتوانند در مغازه ی مثلا سبزی فروشی خودشان ، پهباد ساخته و در بالای شهر تل آویو به پرواز در آورند.
رژیم صهیونیستی به این هم اکتفا ننموده و سعی دارد با دسیسه های مختلف میان مسیحیانو مسلمانان و نیز فرقه ها و مذاهب مختلف مسلماناندر سرزمین های اشغالی تفرقه افکنی نماید اما مسیحیان ساکن نوار غزه که جمعیتی حدود یک درصدی را شامل میشوند در دفاع از مظلومان به شهادت رسیده در نوار غزهو جهت همدردی با مسلمانان ، جشن های اعیاد خودشان را برگزار ننمودند.( قابل توجه برخی هموطنان عزیزمان که مذهب شیعه دارند اما در تقارن وفات ائمه و عید نوروز ، عید نوروز را ترجیح میدهند.)
خواستم کمی جو جلسه را خودمانی تر کنم ، در عالم شوخی بهشون گفتم نترسید اگه اسراییل زیاد اذیتتان کنه چند تا موشک چاق و چله بهتون میدیم تا دخلشونو در بیارین.
جالب بود که باز آنها مخالفت کردند و نظرشان این بود که با همان خمپاره ها و موشک های دست ساز جوانان غزه ، به پیروزی دست خواهند یافت.
در گفتمان دیگری که با آنها بودم راجع به مسایل شهری و نحوه ی اجرای پروژه های شهری با هم سخن گفتیم و من از اندوخته های خودم من باب زکات علم برایشان تعریف کردم .گفتم که در شهر تبریز برای اولین بار در کشور ایران سیستمی بنام سیستم سرمایه گذاری مشارکتی که اساس آن بهره گیری از سرمایه های خرد و کلان مردم آن شهر برای توسعه شهر است توانستیم دهها قرار داد به ارزش چند تریلیون ریال منعقد کنیم و دهها هزار فرصت شغلی جدید ارمغان آنها بوده است و خواهد بود که در این خصوص موفق بودیم طوری که دولت مرکزی آن را تایید نموده و اجرایی شدن سیستم مذکور را برای کل کشور ابلاغ نموده است .
جزییات این سیستم را برایشان توضیح دادم وگفتم که چگونه میتوانند با سرمایه های خرد مردم شهرهایشان پروژه های درآمد زایی بوجود آورند تا هم برای شهرشان توسعه و پیشرفت باشد و هم برای مردمان شهر ، اشتغال زایی و درآمد.
و اکنون ضمن سپاس از مسئولین شهرداری تبریز که شهر غزه را بعنوان یکی از خواهر خوانده های کلانشهر تبریز انتخاب نموده اند جای دارد با دعوت از مدیران و کارشناسان شهرداری غزه به تبریز نسبت به آموزش عملی سیستم سرمایه گذاری ومشارکت با بخش خصوصی به آنها اقدام گردد تا بی شک موجب تقویت بنیه مالی مردمان آن شهرها گردد.
آنها که عزت نفس شان و مناعت طبع شان کمک مادی نمیخواهد شایسته است با کمک های معنوی و دانش موجودمان به یاریشان بشتابیم.
به یاد داشته باشیم که در زمان جنگ چنان در تحریم بودیم که حتی به پول نقدمان ، سیم خاردار به ما نمیدادند و آذوقه مردم خودمان را علیرغم داشتن پول به سختی تهیه میکردیم. اکنون نیز غزه به حمایت معنوی نیاز دارد .
منبع : نصر نیوز
